พี่ที่รักของผู้เขียน พี่หน่อง เธียรชัย ไปได้ภาพจากข้างพระบรมมหาราชวังมา ภาพเล่าเรื่องในตัวเองจนผู้เขียนตื้นอยู่ในอก พี่หน่องสะท้อนเรื่องจากภาพ มาเป็นกลอนด้านล่าง ผู้เขียนกราบนำในหลวง ร.9 ไว้เหนือหัวและขอนำรูปภาพพร้อมบทกลอนมาลงไว้ ณ ที่นี้
ก่อนฟ้าสางวางทุกอย่างข้างชีวิต สองมือชิดแนบประนมพร้อมก้มหน้า
ตั้งสติระลึกคุณพระบิดา กราบตรงหน้าบนผืนดินสิ้นยางอาย
กราบให้ถึงซึ่งแผ่นดินถิ่นแดนนี้ กราบความดีที่ไม่มีวันสลาย
กราบร่องรอยแห่งพระบาทที่ยาตรกราย กราบรอยทรายที่พระองค์ทรงดำเนิน
เหลือแต่แค่เพียงรอยทรายที่หายสิ้น ก้มมองดินทั่วป่าพงดงเขาเขิน
มองค้นหาฝุ่นธุลีทุกที่เดิน ไม่มีแล้วทุกแนวเนินเกินก้มลง
ซบใบหน้าลงผืนหญ้าน้ำตาหลั่ง หยดลงยังปฐพีที่ดินผง
บอกผืนดินว่าตั้งแต่สิ้นพระองค์ ไม่น้อยลงเลยสักวันฉันอาดูร
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หมอบใจราบกราบแผ่นดินผืนถิ่นนี้ กราบให้ถึงพระภูมีผู้ยิ่งใหญ่
กราบพลังของแผ่นดินผู้จากไป ด้วยหัวใจศรัทธามั่นนิรันดร
ก้มหัวลงตรงถนนรถเคยวิ่ง หัวใจดิ่งวิ่งไปเบื้องบรรจถรณ์
น้ำตารินลงคอนกรีตกรีดใจรอน หัวใจอ่อนแนบแผ่นดินเหมือนสิ้นปราณ
กราบแผ่นดินกราบผืนถิ่นที่อาศัย กราบพระองค์ผู้ทรงชัยอันไพศาล
กราบธุลีที่ถนนก่อนทำงาน จูบละออง ธ เคยผ่านตำนานไทย
