คำเป็นน้ำและเป็นไฟในคำนั้น

คำเป็นน้ำและเป็นไฟในคำนั้น
คำให้กันนั้นเป็นไฟเผาใจไหม้
คำเป็นน้ำเพิ่มความเย็นให้เย็นใจ
คำเป็นธรรมเป็นอะไรตามใจฟัง
เมื่อใจฟังว่าคำเตือนจากเพื่อนแท้
คำก็นำความจริงแน่มาถึงฝั่ง
เมื่อใจฟังว่าคำด่าแดกประดัง
คำก็สั่งใจเดือดเลือดแล่นพลัน
ไม่ใช่คำที่ทำได้เป็นหลายสิ่ง
แต่เป็นใจที่รู้นิ่งรู้สิ่งสรรค์
เปิดรับฟังถ้อยคำคนผู้จำนรรจ์
แล้วเสกปั้นให้เป็นด้วยเห็นธรรม
 นลินมณี –
18 มกราคม 2562
เขียนจากโอวาทธรรมหลาวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

 เวลาเขา
ตำหนิเราอย่างนี้
อย่าไปด่วนโกรธ
ให้เขา นี่เป็น
เรื่องธรรมนะ

เขาตำหนิเรา
ตำหนิว่ายังไง
เขาตำหนิว่า
อย่างนั้นๆ แล้ว
เราทำอย่างนั้น
จริงหรือไม่

ที่ว่าเขาตำหนิ
ว่าไม่ถูก  เราทำ
อย่างนั้นหรือไม่
ถ้าเราทำอย่างนั้น
จริง ก็เรียกว่าเราผิด

เขาเตือนเรา อย่า
ไปโกรธให้เขา
ให้กลับมาเตือน
เจ้าของ นั่นเรียก
ว่าธรรม

เวลาเขาเตือนมา
เขาตำหนิมา
โกรธให้เขา
เพิ่มความผิดของ
ตัวเองขึ้นไปอีก
แล้วก็เป็นไฟ
เผากัน ไม่เกิด
ประโยชน์อะไร

ถ้าเป็นธรรมแล้ว
เป็นน้ำดับไฟ
ตำหนิ
ก็เป็นประโยชน์
ชม
ก็เป็นประโยชน์
ถ้าเป็นเรื่องธรรม

ถ้าเป็นเรื่องของ
กิเลสแล้ว ติก็
เป็นโทษเป็นไฟ
ชมก็ลืมตัว มีแต่
เรื่องเสียทั้งนั้น
เรื่องกิเลส

ให้พากันพินิจ
พิจารณาให้ดี "

โอวาทธรรม
หลวงตาพระมหาบัว
ญาณสัมปันโน
**************

ธรรมะสวัสดี เช้าวันศุกร์

วันครู

เราต่างรู้มีครูอยู่ทุกที่
คุณความดีมีทุกแห่งแหล่งสั่งสอน
และต่างเราก็คือครูผู้สุนทร
ลักแอบสอนผ่านการนำทำตัวพลี
มีศิษย์ล้อมรอบตัวทั้งอ่อนแก่
และมีครูจริงแท้อยู่ทุกที่
เมื่อมองเห็นก็เป็นศิษย์อยู่ในที
เราต่างมีทั้ครูศิษย์ติดกับตัว
- นลินมณี-
16 มกราคม 2562
วันครู

กราบท่านเขมานันทะ

ข่าวเศร้ารับเช้านี้...
คารวาลัยต่อการจากไปอย่างสงบของอาจารย์โกวิท เอนกชัย (เขมานันทะ, รุ่งอรุณ ณ สนธยา ฯลฯ) ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์, รางวัลนักเขียนอมตะ ฯลฯ นักเขียนศิลปินผู้มีวัตรปฏิบัติเสมือนพระรูปหนึ่ง เลือดเนื้อเชื้อไขชาว อ.สทิงพระ จ.สงขลา แห่งลุ่มทะเลสาบ สิริรวมอายุ ๘๑ ปี (๒๔ก.พ. ๒๔๘๑ - ๑๓ม.ค. ๒๕๖๒)

*หมายเหตุ : ท่านหมดลมหายใจก่อนรุ่งอรุณ และเย็นวันนี้ญาติๆ พร้อมลูกศิษย์ลูกหาจะนำร่างของท่านจากเชียงราย มาตั้งบำเพ็ญกุศล ที่วัดชลประทานรังสฤษดิ์ ปากเกร็ด นนทบุรี มีพิธีรดน้ำศพวันจันทร์ ๑๔ มกราคม  เวลา ๑๖.๓๐ น.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เห็นไกลไกลไม่เคยได้รู้จัก
แอบหลงรักปัญญาความคิดอ่าน
รุ่งอรุณวันหนึ่งก็อันตรธาน
ที่เคยอ่านฉายใจให้เห็นจริง
ว่าไม่มีสิ่งใดไหนคงอยู่
ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจในทุกสิ่ง
ก็ไม่วายหวั่นไหวใจท้วงติง
อยากประวิงเวลาอย่าเร็วไว
มืดสว่างอย่างทุกวันไม่เคยหยุด
แต่ชีวิตสิ้นสุดเกินสงสัย
สนธยาเย็นย่ำค่ำลงไป
แล้วอาจไม่รุ่งอรุณอย่างคุ้นเคย
กราบลาครูผู้อยู่และเดินก่อน
จะเก็บจำคำสอนที่เปิดเผย
จะเดินตามทางธรรมและทำเลย
ไม่เฉยเมยแต่ละวันอัน...รุ่งอรุณ

กราบท่านเขมานันทะ - โกวิท เอนกชัย
- นลินมณี-
13 มกราคม 2562

เผลอแผลบเดียวตะวันฉายแสงส่อง

เผลอแผลบเดียวตะวันฉายแสงส่อง
ไม่ทันจ้องเหลียวมองก็คล้อยบ่าย
หนึ่งนาทีไม่มีหยุดกรีดกราย
เว้นวางวายก็หายไปจากวง
แต่ตะวันยังผันเปลี่ยนเวียนโลกหมุน
ไม่มีใครไม่มีคุณยังอุ่นหวาน
โลกไม่เจ็บไม่ร้าวใจไม่ร้าวราน
ถ้าเพียงใครหนึ่งผ่านพ้นไป

-นลินมณี-
สทิงพระ 6 มกราคม 2562