คำเป็นน้ำและเป็นไฟในคำนั้น

คำเป็นน้ำและเป็นไฟในคำนั้น
คำให้กันนั้นเป็นไฟเผาใจไหม้
คำเป็นน้ำเพิ่มความเย็นให้เย็นใจ
คำเป็นธรรมเป็นอะไรตามใจฟัง
เมื่อใจฟังว่าคำเตือนจากเพื่อนแท้
คำก็นำความจริงแน่มาถึงฝั่ง
เมื่อใจฟังว่าคำด่าแดกประดัง
คำก็สั่งใจเดือดเลือดแล่นพลัน
ไม่ใช่คำที่ทำได้เป็นหลายสิ่ง
แต่เป็นใจที่รู้นิ่งรู้สิ่งสรรค์
เปิดรับฟังถ้อยคำคนผู้จำนรรจ์
แล้วเสกปั้นให้เป็นด้วยเห็นธรรม
 นลินมณี –
18 มกราคม 2562
เขียนจากโอวาทธรรมหลาวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

 เวลาเขา
ตำหนิเราอย่างนี้
อย่าไปด่วนโกรธ
ให้เขา นี่เป็น
เรื่องธรรมนะ

เขาตำหนิเรา
ตำหนิว่ายังไง
เขาตำหนิว่า
อย่างนั้นๆ แล้ว
เราทำอย่างนั้น
จริงหรือไม่

ที่ว่าเขาตำหนิ
ว่าไม่ถูก  เราทำ
อย่างนั้นหรือไม่
ถ้าเราทำอย่างนั้น
จริง ก็เรียกว่าเราผิด

เขาเตือนเรา อย่า
ไปโกรธให้เขา
ให้กลับมาเตือน
เจ้าของ นั่นเรียก
ว่าธรรม

เวลาเขาเตือนมา
เขาตำหนิมา
โกรธให้เขา
เพิ่มความผิดของ
ตัวเองขึ้นไปอีก
แล้วก็เป็นไฟ
เผากัน ไม่เกิด
ประโยชน์อะไร

ถ้าเป็นธรรมแล้ว
เป็นน้ำดับไฟ
ตำหนิ
ก็เป็นประโยชน์
ชม
ก็เป็นประโยชน์
ถ้าเป็นเรื่องธรรม

ถ้าเป็นเรื่องของ
กิเลสแล้ว ติก็
เป็นโทษเป็นไฟ
ชมก็ลืมตัว มีแต่
เรื่องเสียทั้งนั้น
เรื่องกิเลส

ให้พากันพินิจ
พิจารณาให้ดี "

โอวาทธรรม
หลวงตาพระมหาบัว
ญาณสัมปันโน
**************

ธรรมะสวัสดี เช้าวันศุกร์