โลกแล้งร้ายแม้ล้มตายไม่หายแล้ง
ดานดินแห้งระแหงแข็งแห้งไม่หาย
ไม่มีน้ำซ้ำโลกร้อนล้วนผ่อนตาย
ฉากสุดท้ายกองพะเนินจนเกินร้อน
พังพินาศสิ้นขาดกันวันพินาศ
ไม่ขยาดขาดน้ำนั้นมันสุดหลอน
ไม่มีใดได้ดำรงใดดงดอน
แม้นครก็ผ่อนตายค่ำคล้ายกัน
ที่ยังอยู่ไม่รู้ร้อนนอนไม่หนาว
รู้แต่สาวเข้าปากตัวมัวขมัน
คืนค่ำรุ่งธารพลุ่งพรุอยู่ทุกวัน
ยังไม่ถึงก็ดึงดันฝันอารมณ์
โลกแล้งร้ายแม้ล้มตายไม่หายแล้ง
ดินแข็งแห้งแล้งโลกอื่นที่ขื่นขม
ในห้องแอร์แช่น้ำอุ่นลุ้นหุ้นลม
จิบไวน์ชมจุดล้มหายบางรายการ
---นลินมณี---
๑๓ พฤศจิกายน ๒๕๖๒
ดานดินแห้งระแหงแข็งแห้งไม่หาย
ไม่มีน้ำซ้ำโลกร้อนล้วนผ่อนตาย
ฉากสุดท้ายกองพะเนินจนเกินร้อน
พังพินาศสิ้นขาดกันวันพินาศ
ไม่ขยาดขาดน้ำนั้นมันสุดหลอน
ไม่มีใดได้ดำรงใดดงดอน
แม้นครก็ผ่อนตายค่ำคล้ายกัน
ที่ยังอยู่ไม่รู้ร้อนนอนไม่หนาว
รู้แต่สาวเข้าปากตัวมัวขมัน
คืนค่ำรุ่งธารพลุ่งพรุอยู่ทุกวัน
ยังไม่ถึงก็ดึงดันฝันอารมณ์
โลกแล้งร้ายแม้ล้มตายไม่หายแล้ง
ดินแข็งแห้งแล้งโลกอื่นที่ขื่นขม
ในห้องแอร์แช่น้ำอุ่นลุ้นหุ้นลม
จิบไวน์ชมจุดล้มหายบางรายการ
---นลินมณี---
๑๓ พฤศจิกายน ๒๕๖๒
