เหมือนหลงรูปจูบปากกาที่คาเขียน

เหมือนหลงรูปจูบปากกาที่คาเขียน
ยังวนเวียนฝังใจในอักษร
พอได้อ่านคำเขียนก็เวียนย้อน
เห็นฉากตอนแต่ละฉากจากในใจ
สะอึกลึกร้อนผ่าวและร้าวราน
ทุกคราวอ่านก็จมดิ่งสะอื้นไห้
แต่ไม่อาจมีน้ำตาไหลออกไป
เพราะหัวใจมันแห้งผากด้วยทรนง
มันเจ็บช้ำซ้ำซ้อนในชีวิต
ในบาปผิดติดข้องจนผุยผง
ชะตากรรมจากชนชั้นมันกดลง
ขยี้ตรงกลางใจไม่ให้ร้อง
เก็บสะอื้นฝืนไว้ไม่มีสิทธิ์
เพราะชีวิตถูกลิขิตไว้ในกล่อง
จะดิ้นพล่านอย่างไรได้สิทธิ์ลอง
แต่จะมีใครมองนั้นไม่มี

-- นลินมณี- 
๒๕ ตุลาคม๒๕๖๒

------------------------------------------------------------------------------------
แข่งกันชื่นตื่นเช้าใช้ชีวิต
ยิ้มเป็นนิจคิดดีมีความฝัน
แข่งกันยิ้มทักทายมอบให้กัน
แย่งกันแต่งเติมวันให้มันมี
ชัยชนะยามเช้าเอาการให้
พลังใจใส่คนยากในทุกที่
โปรยยิ้มหวานหว่านถ้อยคำที่ดีดี
ระบายฟ้าให้โลกนี้สีชมพู

 -  นลินมณี-
๒๘ตุลาคม ๒๕๖๒