ไม่มีปล้นครั้งใดไม่เหลือทรัพย์/ นทีสีทันดร

ไม่มีปล้นครั้งใดไม่เหลือทรัพย์
ถ้าเรานับหัวใจว่าใหญ่กว่า
ไม่มีปล้นครั้งใดในโชคชะตา
สื้นประดาเนื้อตัวทั่วเนื้อตน
เพราะว่าใจเป็นทรัพย์ใหญ่ยังติดอยู่
เป็นยิ่งทรัพย์เหนือนับแก่การปล้น
แม้ตกอับเจียนดับกับความจน
ก็มีใจที่อยู่พ้นล้นค่าแพง

----นลินมณี-----
๒๕ ธันวาคม ๒๕๖๒



นทีสีทันดร

เป็นมนุษย์สุดทัดทานในการหลง
ยิ่งรูปทรงตรงใจให้โหยหา
เกิดแรงขับรับรูปที่คาตา
แล้วเรียกว่าความรักความภักดี
ความหลงใหลให้ชื่อว่าคิดถึง
ความเปลี่ยวเปล่าเศร้าซึ้งซึ่งขวัญหนี
เรียกว่าเหงาเข้าจองจำและทำที
ว่าสิ่งนี้คือสิ่งที่มีหัวใจ
กว่าจะตื่นขืนตามามองเห็น
ว่าล้วนเร้นเป็นตามความหลงใหล
ก็ผ่านล่วงลวงพ้นจนเลยวัย
จึงสว่างจากข้างในไม่หลงตาม
จงเมื่อได้คิดพินิจเห็นเป็นจริงแท้
ว่าเกิดแก่แค่เป็นทาสไม่อาจข้าม
เป็นมนุษย์สุดกำลังพยายาม
ให้พ้นกามข้ามนทีสีทันดร

---นลินมณี----
๒๖ ธันวาคม ๒๕๖๒


Chat conversation end
Type a message...

โลกแล้งร้ายแม้ล้มตายไม่หายแล้ง

โลกแล้งร้ายแม้ล้มตายไม่หายแล้ง
ดานดินแห้งระแหงแข็งแห้งไม่หาย
ไม่มีน้ำซ้ำโลกร้อนล้วนผ่อนตาย
ฉากสุดท้ายกองพะเนินจนเกินร้อน

พังพินาศสิ้นขาดกันวันพินาศ
ไม่ขยาดขาดน้ำนั้นมันสุดหลอน
ไม่มีใดได้ดำรงใดดงดอน
แม้นครก็ผ่อนตายค่ำคล้ายกัน
 
ที่ยังอยู่ไม่รู้ร้อนนอนไม่หนาว
รู้แต่สาวเข้าปากตัวมัวขมัน
คืนค่ำรุ่งธารพลุ่งพรุอยู่ทุกวัน
ยังไม่ถึงก็ดึงดันฝันอารมณ์

โลกแล้งร้ายแม้ล้มตายไม่หายแล้ง
ดินแข็งแห้งแล้งโลกอื่นที่ขื่นขม
ในห้องแอร์แช่น้ำอุ่นลุ้นหุ้นลม
จิบไวน์ชมจุดล้มหายบางรายการ



---นลินมณี---
๑๓ พฤศจิกายน ๒๕๖๒

เหมือนหลงรูปจูบปากกาที่คาเขียน

เหมือนหลงรูปจูบปากกาที่คาเขียน
ยังวนเวียนฝังใจในอักษร
พอได้อ่านคำเขียนก็เวียนย้อน
เห็นฉากตอนแต่ละฉากจากในใจ
สะอึกลึกร้อนผ่าวและร้าวราน
ทุกคราวอ่านก็จมดิ่งสะอื้นไห้
แต่ไม่อาจมีน้ำตาไหลออกไป
เพราะหัวใจมันแห้งผากด้วยทรนง
มันเจ็บช้ำซ้ำซ้อนในชีวิต
ในบาปผิดติดข้องจนผุยผง
ชะตากรรมจากชนชั้นมันกดลง
ขยี้ตรงกลางใจไม่ให้ร้อง
เก็บสะอื้นฝืนไว้ไม่มีสิทธิ์
เพราะชีวิตถูกลิขิตไว้ในกล่อง
จะดิ้นพล่านอย่างไรได้สิทธิ์ลอง
แต่จะมีใครมองนั้นไม่มี

-- นลินมณี- 
๒๕ ตุลาคม๒๕๖๒

------------------------------------------------------------------------------------
แข่งกันชื่นตื่นเช้าใช้ชีวิต
ยิ้มเป็นนิจคิดดีมีความฝัน
แข่งกันยิ้มทักทายมอบให้กัน
แย่งกันแต่งเติมวันให้มันมี
ชัยชนะยามเช้าเอาการให้
พลังใจใส่คนยากในทุกที่
โปรยยิ้มหวานหว่านถ้อยคำที่ดีดี
ระบายฟ้าให้โลกนี้สีชมพู

 -  นลินมณี-
๒๘ตุลาคม ๒๕๖๒

มีตัวตนที่ฉลาดปราชญ์เปรื่อง

มีตัวตนที่ฉลาดปราชญ์เปรื่อง
มีตัวเขื่องที่เซื่องและโง่เขลา
ทั้งสองคือตัวตนของเรา
ที่เขาแลเห็นเป็นมา

บางคราวบางที่เงียบงำ
บางคราวฉลาดล้ำแก่กล้า
บางวงนิ่งเฉยเฉื่อยชา
บางคราลุกขึ้นบ้าท้าตะวัน

เมื่อถอดเหลือแต่เนื้อตัวเปล่า
ตัวเขาตัวเราก็เท่านั้น
เสมอกายง่ายง่ายคล้ายกัน
แต่เคว้งคว้างพัลวันข้างใน

ในโลกง่ายเงียบเหยียบเย็น
ไม่เห็นไม่เป็นไม่สงสัย
ไม่ก้าวไม่ถอยไม่เป็นไป
มีแค่ลมหายใจชาชิน


 -  นลินมณี-
๓๐ตุลาคม ๒๕๖๒

ไฟปริศนา

ไฟปริศนา

ทะเลหนาวอะคร้าวไฟไหม้ปราสาท
ดั่งภาพวาดที่ขาดวิ่นสิ้นสมัย
ในความมืดเปลวปะทุครุไฟ
ฉายฟ้าให้โลกหวั่นและครั่นคร้าม
วูบลับหายลงสายดินสิ้นสติ
ฤาสิ่งใดเพี้ยงผิว์ที่ควรขาม
เตือนสิ่งใดให้วิตกตระหนกยาม
ใดคือความที่บ่งบอกออกจากไฟ
ใดจึงไหม้ปราสาทไม้หลายร้อยหนาว
สองฝั่งโลกกระทบคราวร้าวสมัย
ทั้งสองฝั่งมหาสมุทรสุดโลกไกล
เหมือนขาดกันบรรลัยในแต่นี้
ให้โลกเก่าเหลือแต่เท่าที่รูปถ่าย
ปราสาทไม้มลายสิ้นทั้งกลิ่นสี
เมื่อตั้งหน้าจะละลืมคุณความดี
ที่สั่งสมมานานปีมนุษย์คน
เมื่อฝักใฝ่จ่อมใจจ่อต่อโลกใหม่
เมื่อแย่งกันจนบรรลัยใกล้ปี้ป่น
เมื่ออำนาจเงินตรามันค้าคน
เพียงสัญญาณผ่านลมฝนคนไม่ฟัง

-- นลินมณี--
๓๑ ตุลาคม๒๕๖๒

ไม่เห็นเงาเคลื่อนไปในแรงแดด

ไม่เห็นเงาเคลื่อนไปในแรงแดด
เมื่ออยู่ร่มพ้นแผดความร้อนผ่าว
ระรื่นใจในร่มเงาว่าสุขยาว
จนถึงคราวแดดลงตรงหัวมา
ยิ่งร้อนร้ายบ่ายแรงแยงตาร้อน
จึงเห็นเงาว่าแนบนอนอยู่ตรงหน้า
เวลาผ่านกาลเดินเกินรั้งรา
แต่สองตากลับชินชาว่านิ่งนาน

--- นลินมณี---
๑๙ ตุลาคม ๒๕๖๒
เขียนจากแรงบันดาลใจจากโอวาทหลวงปู่อ้มสุกาโมและหลวงปู่สมชาย ฐิตวิริโย

" อย่าผลัดวัน
ประกันพรุ่ง ความเจ็บ
ความตาย จะมาถึงตัว
เมื่อใดก็ไม่รู้ได้ เรายัง
มีลมหายใจอยู่จนทุก
วันนี้ถือว่าดีแค่ไหนแล้ว

มีคนสอบตก สอบ
ไม่ผ่าน เจ็บป่วย
ล้มตาย หมดโอกาส
จะได้ทำบุญ ถือศีล
ภาวนาไปตั้งกี่คน
บนโลกนี้ แล้วเราจะ
ยังมัวเล่นมัวทำอะไร
อยู่ ไม่ได้นะ

อย่าเป็นคนประมาท
ให้เร่งความเพียร "

โอวาทธรรม
หลวงปู่อ้ม สุขกาโม
****************

“ อย่ามัวเมาในวัยว่า
ยังเป็นหนุ่มเป็นสาวอยู่

อย่ามัวเมาในความ
ไม่มีโรคมาเบียดเบียน

อย่ามัวเมาในชีวิตว่า
เวลาของเรายังมีอยู่

ทั้งนี้เพื่อรู้ตามความ
เป็นจริงว่า ชีวิตเป็น
ของน้อย จะตาย
เมื่อไหร่ไม่มีใครรู้ ”

โอวาทธรรม
หลวงปู่สมชาย ฐิตวิริโย
*****************

ธรรมะสวัสดี เช้าวันเสาร์

นรกแตกแยกปริตะกายก่าย

นรกแตกแยกปริตะกายก่าย
ขึ้นบนผิวโลกร้ายกระจายอยู่
ไม่ทันตายก็ได้พบนรกรกรู
ได้ลองอยู่ทั้งยังเป็นเล่นเรียงราย
นรกพองลองขยายมาหลายขุม
ให้ได้รุมเริงเล่นหลายเส้นสาย
มาสาธิตให้ท่องเล่นเช่นคนตาย
มีมากมายขายวิญญาณมานานปี
ได้เป็นผีโหงห่าและซาตาน
ทั้งยังเป็นแต่ได้เล่นเป็นโผงผี
ได้เสพสมจมนรกแต่ชาตินี้
เพราะมากมีผีนรกมาปกคลุม
จึงรุมชุมสุมไฟประลัยกัลป์
ที่โน่นนั่นทุกวี่วันมันรุมสุม
ได้ผ่อนส่งความตายที่สุมรุม
และได้ชุ่มกายวายตายทั้งเป็น

 -- นลินมณี--
๒- ตุลาคม ๒๕๖๒

เอาดอกไม้มาฝากจากใจนี้

เอาดอกไม้มาฝากจากใจนี้
แทนความรักความดีที่มีให้
เธอตีค่าตามราคาของดอกไม้
ที่ให้ไปจึงไม่หมายอย่างหมายความ
แบ่งเงินทองกองให้จากใจพร้อม
ด้วยใจน้อมดูแลแต่เธอข้าม
เอาความรักผูกราคาค่าเงินงาม
รักมากน้อยว่าตามราคาเงิน
ให้อ้อมกอดเปล่าเปล่าเท่าที่ให้
ยิ่งอ่อนแอแลไปว่าผิวเผิน
สิ่งใดหรือคือค่ารักที่มากเกิน
ควรมอบให้เพื่อเดินอยู่คู่กัน

สิ่งใดคือค่ารักที่รักมาก
เอามาฝากคนรักที่รักมั่น
สิ่งใดคือแทนค่าสารพัน
และสิ่งนั้นไม่ทำร้ายเมื่อปลายทาง

ถ้าเพียงคำคมคิดชีวิตชอบ
คงช่วยตอบคำถามยามเคียงข้าง
คำคิดดีมีส่องแสงแม้รางราง
แต่สว่างอยู่กลางใจที่ใช้เป็น
จึงมอบธรรมคำคิดสนิทรัก
เพื่อประจักษ์เจนใจให้ได้เห็น
แสงแห่งธรรมสุขสว่างอย่างร่มเย็น
ล้ำค่าเป็นของแทนใจจึงให้มา

----นลินมณี---
๒๑ ตุลาคม ๒๕๖๒
แรงบันดาลใจจากโอวาทธรรมท่านพุทธทาสภิกขุ

“การให้ธรรมเป็นทาน
ย่อมชนะการให้ทั้งปวง”

“ ธรรมทานนั้นมีผล
มากกว่าทานอื่นจริงๆ

วัตถุทาน ก็ช่วยกัน
แต่เรื่องมีชีวิตอยู่รอด

อภัยทาน ก็เป็นเรื่อง
มีชีวิตอยู่รอด แต่
มันยังไม่ดับทุกข์
มีชีวิตอยู่อย่าง
เป็นทุกข์น่ะ มันดี
อะไร ให้เขามีชีวิตอยู่
แต่เขาได้รับทุกข์
ทรมานอยู่นี้มันดีอะไร

เมื่อรอดชีวิตอยู่แล้ว
มันจะต้อง
ไม่มีความทุกข์ด้วย
จึงจะนับว่าดี
มีประโยชน์
ข้อนี้สำคัญกว่า 

ด้วยธรรมทาน
มีความรู้ธรรมะแล้ว
รู้จักทำให้ไม่มี             
ความทุกข์ 
รู้จักป้องกันไม่ให้
เกิดความทุกข์ 
รู้จักหยุดความทุกข์
ที่กำลังเกิดอยู่

ธรรมทานจึงมี
ผลกว่าในลักษณะ
อย่างนี้ มันช่วยให้
ชีวิตไม่เป็นหมัน.."

โอวาทธรรม
ท่านพุทธทาสภิกขุ
****************

เหนือความจริงมีใจให้ความหมาย

เหนือความจริงมีใจให้ความหมาย
พลิกให้งามดีร้ายได้ดังหวัง
ความจริงในกายเราเป็นพลัง
ถ้าคุมสั่งฝังให้ดีพอมีงาม
แรงความรักชักเชิดเกิดเป็นเรื่อง
ให้คิดเคืองคิดแค้นเกินใครห้าม
ปลอมเป็นสุขแท้คือทุกข์ทุกโมงยาม
รู้จักกามกันในนามความรักลวง
เหนือความจริงมีใจให้ความหมาย
กามจึงกลายเป็นความรักที่หนักหน่วง
พลิกสร้างสรรค์จากแรงกามล้วนทั้งปวง
แล้วเป็นบ่วงฉุดช่วงให้ร่วงไป
ใครมองเห็นความจริงที่จริงแท้
ว่าโลกล้วนนี้ล้วนแต่ใจเป็นใหญ่
ใครข้ามพ้นก็ย่อมพ้นได้ด้วยใจ
หาสุขใดไหนรู้ทันชีวิตตน

---นลินมณี---
๒๑ ตุลาคม๒๕๖๒
แรงบันดาลใจจากหลวงปู่แหวน​ สุจิณโณ

" การฆ่ากันก็เพราะ
กาม​ รักกันก็เพราะ
กาม​ ทั่วอากาศ​ ทั่ว
พื้นน้ำ​ และบนบก
เต็มไปด้วยกาม

กามตันหน้า​ ภวตันหู​
วิภวตันใจ​ ถ้าจะขยาย
ออกไป​ มันก็ไม่มีที่
สิ้นสุดหรอกกาม

เพราะความพอใจ
และไม่พอใจ​ ก็เกิด
จากกามทั้งสิ้น "

โอวาทธรรม
หลวงปู่แหวน​ สุจิณโณ
****************

" ท่านผู้ใดละกาม
ตัวนี้ได้ ย่อมอยู่
เป็นสุขทุกลมหายใจ

สิ่งเดือดร้อนทั้งหลาย
ในโลกนี้ ทั้งมวลนี้
ล้วนแล้วแต่กามเป็น
เหตุ เหตุใหญ่อยู่ที่ใจ
หลงใหลในกามารมณ์ "

โอวาทธรรม
หลวงปู่สิม พุทธาจาโร
******************

ธรรมะสวัสดี  เช้าวันจันทร์

กราบอาจารย์ประเสริฐ ณ นคร

กราบความดีความงามและความรู้
กราบชีวิตที่อยู่คู่ความหวัง
ว่าภาษาไทยจะงามเต็มกำลัง
จากรากฐานที่ปลูกฝังไว้ให้เรา
กราบเท้าครูผู้ทำให้เรารู้
ว่าชีวิตต้องตั้งอยู่เป็นหลักเสา
และต้องต่อยอดต่อไปให้ร่มเงา
แก่ลูกหลานนานเนาว์เยาวชน
กราบชีวิตที่งามตามความหมาย
ศึกษาไทยทั้งต้นปลายหลายแห่งหน
รักษาไทยสุดรากถึงเบื้องบน
และสร้างผลงานเลิศประเสริฐนาม
ครูประเสริฐ ณ นครคือนามนั้น
เป็นแรงฝันแรงใจไทสยาม
เป็นแสงส่องสืบไทยที่งดงาม
ทุกโมงยามเฝ้าระวังรากเหง้าไทย

"ใกล้ยามเมื่อแสงทองส่อง
ฉันคอยมองจ้องฟ้าเรืองรำไร
ลมโบกโบยมาหนาวใจ"

ขอจดจำไว้...ในดวงใจนิรันดร์

 ---นลินมณี--
8 พค 62
กราบอาจารย์ประเสริฐ ณ นคร

คำเป็นน้ำและเป็นไฟในคำนั้น

คำเป็นน้ำและเป็นไฟในคำนั้น
คำให้กันนั้นเป็นไฟเผาใจไหม้
คำเป็นน้ำเพิ่มความเย็นให้เย็นใจ
คำเป็นธรรมเป็นอะไรตามใจฟัง
เมื่อใจฟังว่าคำเตือนจากเพื่อนแท้
คำก็นำความจริงแน่มาถึงฝั่ง
เมื่อใจฟังว่าคำด่าแดกประดัง
คำก็สั่งใจเดือดเลือดแล่นพลัน
ไม่ใช่คำที่ทำได้เป็นหลายสิ่ง
แต่เป็นใจที่รู้นิ่งรู้สิ่งสรรค์
เปิดรับฟังถ้อยคำคนผู้จำนรรจ์
แล้วเสกปั้นให้เป็นด้วยเห็นธรรม
 นลินมณี –
18 มกราคม 2562
เขียนจากโอวาทธรรมหลาวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

 เวลาเขา
ตำหนิเราอย่างนี้
อย่าไปด่วนโกรธ
ให้เขา นี่เป็น
เรื่องธรรมนะ

เขาตำหนิเรา
ตำหนิว่ายังไง
เขาตำหนิว่า
อย่างนั้นๆ แล้ว
เราทำอย่างนั้น
จริงหรือไม่

ที่ว่าเขาตำหนิ
ว่าไม่ถูก  เราทำ
อย่างนั้นหรือไม่
ถ้าเราทำอย่างนั้น
จริง ก็เรียกว่าเราผิด

เขาเตือนเรา อย่า
ไปโกรธให้เขา
ให้กลับมาเตือน
เจ้าของ นั่นเรียก
ว่าธรรม

เวลาเขาเตือนมา
เขาตำหนิมา
โกรธให้เขา
เพิ่มความผิดของ
ตัวเองขึ้นไปอีก
แล้วก็เป็นไฟ
เผากัน ไม่เกิด
ประโยชน์อะไร

ถ้าเป็นธรรมแล้ว
เป็นน้ำดับไฟ
ตำหนิ
ก็เป็นประโยชน์
ชม
ก็เป็นประโยชน์
ถ้าเป็นเรื่องธรรม

ถ้าเป็นเรื่องของ
กิเลสแล้ว ติก็
เป็นโทษเป็นไฟ
ชมก็ลืมตัว มีแต่
เรื่องเสียทั้งนั้น
เรื่องกิเลส

ให้พากันพินิจ
พิจารณาให้ดี "

โอวาทธรรม
หลวงตาพระมหาบัว
ญาณสัมปันโน
**************

ธรรมะสวัสดี เช้าวันศุกร์

วันครู

เราต่างรู้มีครูอยู่ทุกที่
คุณความดีมีทุกแห่งแหล่งสั่งสอน
และต่างเราก็คือครูผู้สุนทร
ลักแอบสอนผ่านการนำทำตัวพลี
มีศิษย์ล้อมรอบตัวทั้งอ่อนแก่
และมีครูจริงแท้อยู่ทุกที่
เมื่อมองเห็นก็เป็นศิษย์อยู่ในที
เราต่างมีทั้ครูศิษย์ติดกับตัว
- นลินมณี-
16 มกราคม 2562
วันครู

กราบท่านเขมานันทะ

ข่าวเศร้ารับเช้านี้...
คารวาลัยต่อการจากไปอย่างสงบของอาจารย์โกวิท เอนกชัย (เขมานันทะ, รุ่งอรุณ ณ สนธยา ฯลฯ) ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์, รางวัลนักเขียนอมตะ ฯลฯ นักเขียนศิลปินผู้มีวัตรปฏิบัติเสมือนพระรูปหนึ่ง เลือดเนื้อเชื้อไขชาว อ.สทิงพระ จ.สงขลา แห่งลุ่มทะเลสาบ สิริรวมอายุ ๘๑ ปี (๒๔ก.พ. ๒๔๘๑ - ๑๓ม.ค. ๒๕๖๒)

*หมายเหตุ : ท่านหมดลมหายใจก่อนรุ่งอรุณ และเย็นวันนี้ญาติๆ พร้อมลูกศิษย์ลูกหาจะนำร่างของท่านจากเชียงราย มาตั้งบำเพ็ญกุศล ที่วัดชลประทานรังสฤษดิ์ ปากเกร็ด นนทบุรี มีพิธีรดน้ำศพวันจันทร์ ๑๔ มกราคม  เวลา ๑๖.๓๐ น.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เห็นไกลไกลไม่เคยได้รู้จัก
แอบหลงรักปัญญาความคิดอ่าน
รุ่งอรุณวันหนึ่งก็อันตรธาน
ที่เคยอ่านฉายใจให้เห็นจริง
ว่าไม่มีสิ่งใดไหนคงอยู่
ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจในทุกสิ่ง
ก็ไม่วายหวั่นไหวใจท้วงติง
อยากประวิงเวลาอย่าเร็วไว
มืดสว่างอย่างทุกวันไม่เคยหยุด
แต่ชีวิตสิ้นสุดเกินสงสัย
สนธยาเย็นย่ำค่ำลงไป
แล้วอาจไม่รุ่งอรุณอย่างคุ้นเคย
กราบลาครูผู้อยู่และเดินก่อน
จะเก็บจำคำสอนที่เปิดเผย
จะเดินตามทางธรรมและทำเลย
ไม่เฉยเมยแต่ละวันอัน...รุ่งอรุณ

กราบท่านเขมานันทะ - โกวิท เอนกชัย
- นลินมณี-
13 มกราคม 2562

เผลอแผลบเดียวตะวันฉายแสงส่อง

เผลอแผลบเดียวตะวันฉายแสงส่อง
ไม่ทันจ้องเหลียวมองก็คล้อยบ่าย
หนึ่งนาทีไม่มีหยุดกรีดกราย
เว้นวางวายก็หายไปจากวง
แต่ตะวันยังผันเปลี่ยนเวียนโลกหมุน
ไม่มีใครไม่มีคุณยังอุ่นหวาน
โลกไม่เจ็บไม่ร้าวใจไม่ร้าวราน
ถ้าเพียงใครหนึ่งผ่านพ้นไป

-นลินมณี-
สทิงพระ 6 มกราคม 2562